Τα όνειρα συνηθως είναι μια υποκειμενική φαντασιακή κατάσταση αντιστρόφως ανάλογη με τις δυνατότητές σου –
τις αντικειμενικές ή αυτές που νομίζεις ότι διαθέτεις.
Σε αυτή την κατάσταση του φαντασιακού, λοιπόν τα πάντα είναι δυνατά.
Μάλιστα η χρόνια τριβή με την ομολογουμένως επίπονη καθημερινότητα η φυγή προς το όνειρο αποτελεί και πιο επιτακτική ανάγκη.
Κάπου εδώ έρχεσαι αντιμέτωπος με συμπεριφορές διπολικές: θέλεις να ονειρεύεσαι και ντρέπεσαι για το γεγονός ότι ονειρεύεσαι.
Πόσες φορές τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα;
Παραδόξως, όχι λίγες.
Όμως, πρέπει να βάλεις και εσύ το χεράκι σου, να δείξεις υπομονή, επιμονή και δουλειά…όχι απαραίτητα κάθε φορά με αυτή τη σειρά
αλλά είναι απαραίτητα και στοιχίζουν πολύ λιγότερο από τις απαντήσεις των βασανιστικών ερωτημάτων <<αν…>>> ή <<γιατί σε εμένα…>>
Ν.Π. CM_7/18
